'Mam, een meisje op mijn school heeft van die sandalen,

achterlijke gladiolen, zoiets.'

'Je bedoelt gladiatorsandalen?'

'Ja, die!'

 NEE HOOR...GEEN ACTIE VAN EEN PUBER 
(mei 2022)

Vanmorgen dacht ik dat een zakje op het aanrecht al grappig genoeg was voor een verhaaltje. 
Ella had het kennelijk uit haar schooltas gevist en afgekeurd. Het zakje bevatte (voorheen) toastjes die nu zó erg verkruimeld waren, dat openen niet meer aan te raden was.

Je hebt de foto al gezien. Het werk van diezelfde puber zou je denken... Nee hoor.
Ik ging aan de slag om een smoothie te maken. Ik draaide de dop tegen de onderkant van de blender (toch?) en startte met vullen. Rood diepvriesfruit, een hele banaan, avocado en yoghurt erin. Mix, mix (wat een rotherrie), maar het zouden minstens drie glazen met gezonde smoothie worden. Jeetje, wat duurde het lang deze keer. Ik zette het apparaat stil, draaide en tilde de zware mengkan eraf. Vol ontzetting van wat zich voor mijn ogen afspeelde, hoorde ik mezelf roepen: "O nee, zonde!" De roze lava stroomde over mijn handen, het aanrecht, de wasbak en ik wist niet waar ik moest beginnen met redden. Ik hield het glas in de wasbak vast en schoof er met mijn hand zoveel mogelijk van de saus in. Ik zette het neer en tilde met glibberhanden het onderstel van de mixer op en keerde het om boven het glas. Weer wat vitaminen gered. En nu?

De kastjes, vloer en mijn kleren had ik op dat moment gelukkig nog niet bekeken. In plaats daarvan zag ik hoe plotseling alles donker werd. Het blenderdebacle bleek een voorbode van de plotseling heftige storm, regen en onweer die door de tuin raasden. Dat ene glas smoothie moest wachten. Ik rende de tuin in om de tafeltennistafel vast te zetten (die was bij een eerdere storm omgeklapt en zwaar beschadigd), de hoes strakker om de motor te trekken en losse materialen binnen te halen. In totaal duurde dat zo'n 30 seconden (ja, ik was snel). Van top tot teen doorweekt stond ik voor het raam hijgend de tuin in te staren, me afvragend wat ik eerst moest doen. Zou ik mezelf afdrogen en omkleden, de roze klodders wegpoetsen of even in bed gaan liggen. Mijn blik ging op wazig en in de mist verscheen een boodschap: Nee hoor...dit was geen actie van een puber.

RUST EN RUIS
(mei 2022)

Meivakantie! Het was mooi weer en we hadden een reis naar Frankrijk voor de boeg. Wat een luxe! Gelukkig ging één kind mee, het andere had een "eigen leven" en waande zichzelf in Frankrijk, maar dan als god: ze had een weekje het rijk alleen!
"Vriendinnen en vriendje blijven slapen, ik ga af en toe naar school, ik moet werken en o ja, ik geef een feestje!" Dat is wat ze allemaal zei en het is nog uitgekomen ook. Ja ik vond het spannend, ik was er immers niet bij (verantwoordelijkheid enzo).

Wat als dat feestje een "project X" gaat worden?
Mam, ik laat geen vreemden binnen.
Wat als iemand dronken wordt in mijn huis?
Dat worden ze niet, ze passen heus wel op.
Ja maar, wat... wat als ze gaan liggen seksen in ons bed?
Mam! Doe normaal, hoe kóm je erbij? Jij kijkt echt te veel films! 
(Correctie: ik lees veel)
Haar vader had eigenlijk maar één zorg: Wat als iemand drank over de piano gooit?
Daar komen ze niet in de buurt, ik let wel op.

Ik trok de deur achter me dicht en moest wel loslaten. 17 was oud en wijs genoeg om een huis staande te houden.
Dag 1: Papa, mama mijn telefoon is stuk! Ik legde hem op de grond bij het sporten en misschien kwam er een gewicht op, ik weet het niet precies. Je ziet er niks aan, maar toch doet hij het niet.
Dag 2: Hoi, ik heb boodschappen gedaan. Ik stond in de tuin en liet een heel pak Arizona op de grond donderen. Splash, alles zó het gras in.
Dag 3: Eh papa, ik heb zalm uit de diepvries ontdooid in de magnetron. Nu lijkt ie wel gebakken. Kan ik deze voor sushi gebruiken?
Dag 4: Hoi mam, ik was bijna vergeten dat ik moest oppassen vanmiddag. Doei!
Dag 5: Ja, zeg het maar, ik zit hier voor de wasmachine. Hoe werkt die? Dat bakje of dat bolletje? O eerst de was erin? Ja die zit erin... en dan?
Dag 6: Au! Ik was met de stijltang bezig en toen liet ik 'm vallen. Toen ving ik hem op aan het blad. Ik heb m'n vinger 10 minuten gekoeld, is dat genoeg?

Wij hadden een heerlijk weekje aan zee en kwamen uitgerust en gebruind terug.
Het huis stond er nog.

PANNENKOEKEN
EN VOORTPLANTING

(april 2022)

4 jongens van 15 stonden in m'n keuken. Één van hen kwam me bekend voor, dat was de mijne. Ik was meiden gewend die het huis vulden, omdat Ella ze meebracht voor de gezelligheid. Én natuurlijk omdat wij op weg naar "de stad" wonen. Een buitenwijk in Eindhoven-Noord nodigt kennelijk minder uit tot feesten. Maar... jongens dus.

Ze bakten pannenkoeken. Ik heb een stukje tafereel gefilmd. Wat een saamhorigheid boven dat pannetje. Tot me iets opviel en ik terug moest spoelen. Zag ik nou echt die ene jongen de andere een  klap tegen z'n achterhoofd geven? Waarop het slachtoffer even z'n haar fatsoeneerde en rustig verder bakte? Ja, het was echt zo! Ze bakten in totaal elf  pannenkoeken en één jongen kreeg er slechts twee, die had daarna nog honger. Ik weet niet of die gestild werd door de film die ze bekeken: American pie! Het maakte ze niks uit dat de zus en moeder van Willem ook in de kamer waren. 

Een dag later haalde ik Willem van school om een prik te halen (ja, ik mag nog mee met hem). Als hij naar een afspraak bij de orthodontist moet, kan hij niet genoeg lessen missen, maar nu... 
'Mam, nou mis ik bio. En we zouden het net over voortplanting hebben, dat vind ik echt jammer!' 
Vanavond zet ik American pie maar weer aan. Maar wat zal dat saai zijn zonder vrienden en pannenkoeken! 

MAMA APPELSAP

(maart 2022)

Als Ella eenmaal aan school werkt, maakt ze dingen die in mijn straatje passen, zoals een tijdschrift over mama!

's Morgens zit ik lekker de krant te lezen. Mijn telefoon ligt voor me op tafel. Hij piept. Ik pak hem direct (geen impulsbeheersing) en open een willekeurig berichtje.
 
Mama
Wil je me een glaasje appelsap brengen
Ben druk bezig met een schoolopdracht

Ach wat goed van 'r, schiet door mijn hoofd. Ella doet schoolwerk in de ochtend, terwijl ze deze hele week bijna geen contacturen heeft op de hogeschool. Natúúrlijk breng ik haar drinken, om mijn waardering te laten zien. Ik negeer de hond die voor de achterdeur staat en naar binnen wil (wie mij kent weet dat ik haar nooit negeer), laat m'n koffie onder het apparaat staan, schuif mijn krant opzij en schenk appelsap in een glas. Zie je, ze leert het wel; schoolwerk niet uitstellen tot in de late avond. Gewoon hoppa, uit bed en aan de slag. Ik hoef niet aan te kloppen, want ze heeft me zelf een verzoek gedaan. Ik storm de slaapkamer in en roep: 'Wat is het hier donker schat, hier is je appelsap!' De dekens in het bed bewegen en haar hoofd komt een stukje omhoog. 'Huh, wat? Appelsap?'
'Ja, je stuurde toch een bericht?'
'Ja mam, dat was gisterenavond. Ik schrik me rot!'

Die appelsap mocht ze houden. Voor als ze over een paar uur op zou staan. En aan school ging werken. Ik keek nog eens naar mijn berichtjes. De piep kwam van mijn collega en ging niet over drinken brengen, maar over ballonnen voor een jarige. Volgende keer even rustig kijken wie wat wanneer stuurt. Of gewoon de krant blijven lezen op deze heerlijk rustige ochtend.

HET NIEUWE JAAR

(januari 2020)

Het is zover...de pubers zijn me voorbijgestreefd. Ik snap hun turbotaal, feestleven en social media niet meer zo goed. Ik wil geen oud wijf worden, dus ik stel nog wel vragen: 'Wat is AF?' 'As fuck', klinkt in koor. Aha, als jullie maar wel weten dat mijn Engels altijd nog beter is dan dat van jullie. See so.

Het nieuwe jaar is begonnen. Willem was 'oud genoeg' om zelf (relatief veilig) vuurwerk af te afsteken en Ella ging voor de tweede keer ver voor twaalven naar haar vrienden. Ze zijn tot 07.30u opgebleven. Dat bedoel ik, dat kan ik niet eens verzinnen om te doen. En dan met een man of 12 in iemands huis slapen, waarbij ik me alleen maar afvraag: waar leg je dat volk neer? Alcoholgebruik blijkt natuurlijk een hot item bij mij. Bijna iedereen 'mag' drinken van zijn/haar ouders, ook al zijn ze 15,16 jaar. Ella weet mijn standpunt en zegt eerlijk 'wat slokjes' te hebben genomen van anderen. Ik waardeer haar eerlijkheid en hoop dat ze mijn stem en vooral ook de reden in haar achterhoofd blijft houden. Alcohol drinken is geen kinderspel.

Hoe ik geconfronteerd word met mijn leeftijd? Door vragen als: 'Hoe wisten jullie vroeger welk lesrooster je had....en als er dan iets veranderde? Pap, jij hebt toch zo'n leuk (lees: ouderwets) scheldwoord, iets met bijenlul, klootviool....o ja kloothommel!' Maar ik voel me ook weer heel jong en betrokken bij de 15-jarigen als ik het verdriet voel van Ella en haar vrienden wanneer Y. samen met zijn moeder voor haar werk verhuist naar Qatar. In de dagen voor zijn vertrek komt hij nog twee keer bij ons thuis langs, op mijn verzoek. Ik had hem al een tijdje niet gezien en hij danst altijd zo mooi als hij hier is (ook als hij ergens anders is trouwens). Welke jongere durft zoiets? En dat Ella dan piano speelt en hij hier door de kamer zweeft. Van zo'n jongen kan ik veel leren (het dansen achterwege gelaten) als hij zegt:  'Ach ik pas me wel aan daar, ik zie wel wat het leven me brengt.' Y. je wordt gemist, ik hoop dat het je goed gaat aan de andere kant van de wereld.
Deze is voor jou, PROOST (met cola)!

FEESTEN EN KLUISJES

(september 2019)

‘Dit jaar wil ik m’n feest wel klein houden, hoor, mam.’ Feest, o shit, wil je er wéér een? Misschien kun je net als L. een high tea doen, dat was gezellig, toch?’ Ja, dat vond ze een goed idee. Maar toen ging ze tellen. Op één hand, haar tweede erbij, daarna die van mij… ‘Nee mam, klein gaat niet lukken, ik heb te veel leuke vriendinnen die ik wil vragen.’

11 schatjes stonden op een zaterdagavond op de stoep. Klaar voor een alcoholvrije fuif, joehoe! 0% Jillz, HUGO en ice tea smaken ook goed, met kippenpootjes en geroosterde marshmallows op een houten stokkie erbij. Er ontstond spontaan een team sushi versus team pizza, aan twee verschillende tafels. Er werd gegeten, gekletst, gesocial media’d en gedanst.Een week later had ons overbuurmeisje, dat ook 15 werd, haar fuif. Vandaag kwam haar moeder naar me toe: ‘O Linda, heb jij er iets van meegekregen?’ Ik hield me een beetje van de domme, want vertellen zou ze toch wel. En ik had de herrie wel gehoord en de flinke ster in het raam heus wel gezien. ‘Nee, wat precies?’ ‘Nou, vrienden van vrienden van mijn dochter hebben tijdens het feestje de hele buurt gesloopt, bierflesjes tegen huizen gegooid, mijn regenpijp eraf getrokken en mijn fiets weggehaald. M’n dochter heeft gedreigd ze neer te steken als ze niet ophielden. M’n ex kreeg flinke ruzie met die groep. Tja, onze dochter wilde nou eenmaal veel mensen uitnodigen om geld te vangen. Ik denk dat ik nu de verzekering maar ga bellen.’ 

Dan is er nog die brugwup die bezig is met z’n nieuwe vrienden en vriendinnen. Die lekker gaat op school en van wiens mentor ik zojuist hoorde dat hij het met zijn groepje vrienden af en toe een beetje ‘te gezellig heeft’ in de klas. Ik kon het niet laten weer een grapje over z’n geringe lengte te maken (die van Willem, niet van de mentor -hoewel die 16 lijkt-): ‘Ja, je ziet ‘m niet zitten achterin de klas, maar horen doe je ‘m wel.’ Toen Willem op de gang aan me liet zien waar z’n kluisje zat zag ik de speling van het lot; het kluisje zat helemaal onderin. Wacht maar, als hij hier weg gaat over een jaar of 5,6 is hij de langste, wedden?

ROEPIES EN APPELS

(2019)

Een maand na dit schrijven zullen Ella en haar vriendinnen een mega-ervaring rijker zijn. Dan weten ze welke gezichten achter Najwa en de andere Indonesische namen zitten, hoe hun leeftijdgenoten wonen, naar school gaan, een feestje vieren; hoe zij tegen het leven aankijken.

Met zelf verdiende roepies op zak gaan ze in Yogyakarta spullen kopen en die afgeven in een weeshuis. Ik heb Ella moeten oppeppen door te zeggen dat ze dat doel voor ogen moest houden toen ze op de rommelmarkt achter het kraampje stond, in de stromende regen. Kort daarna hielden we een prik party, waarbij 4 meiden tegelijk hun prikje kregen tegen Hepatitis en aanverwante enge dingen. Toen de jonge hippe dokter met z’n koffertje (en knotje) onze tuin betrad, riep hij uit:
‘Wat een kippenhok hier!’ Het gekakel nam toe toen ze ontdekten dat ze een dino-pleister op hun armpjes geplakt kregen.

Te midden van al dat meidengeweld is er nog die brugklasser die het leuk vindt dat een ouderejaars op school naar de groep wuppen keek en vertederd uitriep: ‘Ooooooooo wat zijn ze kleeeeeeeeein!’ In de tweede schoolweek kreeg ik een appje van hem, over een onverwacht uur lesuitval: We zitten in ons eentje in de aula te kloten. Gisteren had meneertje een rode appel mee naar school, vandaag een groene, hetgeen  de volgende berichten opleverde: Mijn appel is echt vies, mag ik hem weggooien? en een foto van de groene versie in zijn hand met de tekst: Deze is kaulo hard. Letterlijk zou hij ‘Surinaamse poep’ in zijn hand hebben, maar dat ding was echt van Hollandse bodem. Klachten over eten zijn niet aan mij besteed, zo heb ik hem niet opgevoed. Vreten die hap!

YOU'VE GOT MAIL, BABY

(augustus 2019)